Carl, ben met verstomming geslagen. Een harde stomp in mijn maag. Een naar gevoel bij het lezen van jouw overlijdensbericht. Het leven is niets. Een onnozel zuchtje in een stormachtige wind. En toch maakte jij het verschil. Je kleurde ieders dagen op unieke, authentieke wijze. Misschien verborg je een immens verdriet achter die façade. Je diepste ik kennen we niet. Ik vergeet je niet. Bedankt dat je aanwezig was en blijft in ieders leven. Vaarwel makker.