Hugo,
Ik ben jou/jullie fan, die van het toneelstuk over het verkeer. Na al die jaren heb ik jullie privacy eventjes geschonden voor de deur van dokter Brouillard waarvoor mijn excuses.
Ben steeds een stille fan geweest en heb meegeleefd met al jullie mijlpalen. Één keer op het Grafplein werd ik een stokstaartje, zenuwachtig en ongerust, want ik zag Nicole alleen lopen maar dan zag ik dat ze naar jou toe liep en kon weer gerust ademhalen. De liefde is gekomen en nooit meer gestopt maar steeds gegroeid tot een eigen monument.
Hugo, nu moet je huilen, je verdriet toelaten om de leegte die ze achterlaat in je huis en in je hart. Maar je haar mist, als je alleen bent, na de drukte van de volgende dagen probeer dan het volgende. Adem diep in en uit en sluit je ogen, als je dan in gedachten, je huis door loopt kom je haar weer tegen en dat zal helpen om haar afwezigheid draaglijk te maken. En voor de rest laat nog zoveel mogelijk stille fans van jou talent genieten en put daar ook de kracht uit want je grootste fan zal het niet kunnen nalaten om zoals de laatste jaren steeds vanop de zijlijn te blijven supporteren. Veel sterkte, Hugo.