Beste familie,
juffrouw Ottoy, zo kenden we haar lang geleden in Regina Pacis. Later kwam ik ze nog wel ns tegen op een KAV bijeenkomst of hier in Merchtem bij toeval. Was zij te braaf voor onze wereld? steeds minzaam en vergoelijkend. Met moeite kon ze de harde hand gebruiken om een bende jonge meisjes te doen luisteren. In haar vak was ze een kei! een begeesterend lesgever. Een fijne vrouw!
Nu dus, bij haar overlijden … zelden las ik zo’n mooi overlijdensbericht. ‘sterven is de pijn vergeten die het leven bracht’ … het stemt tot nadenken. Haar gelovige levenshouding vervat in ‘gezalfd met levensolie’; en’wie er bij het laatste samenzijn wil bij zijn is van harte welkom’ l
Onwetend of zij man of kinderen had; en 2 broers ook al overleden; kon ze blijkbaar terugvallen op schoonzussen en hun kinderen die haar een warm hart toedragen. Indien ik bij de familie hoorde zou ik er zeker bij willen zijn; wie weet, misschien?…
Toch langs deze weg, mijn oprechte deelneming bij het overlijden van juffr. Ottoy.
We zullen bij onze reünie met klasgenoten zeker nog over haar praten.
‘ter info: ooit in 2006 op zo’n reunie typeerden we haar (een woordje over alle leerkrachten) als : juffr.Ottoy, intelligent, maar tegelijk de eenvoud in persoon, nooit vies gezind, altijd met de glimlach. Ze was zodanig goed, dat ze nooit opgaf om geen tien keer maar wel 20x hetzelfde uit te leggen. Chemie, fysica… de tabel van Mendelieff… het is allemaal aan ons voorbijgegaan.