Carl,
Niet te bevatten. Onbegrijpelijk. Onwezenlijk. Een slag in het gezicht. Aan de grond genageld. Dat waren de gevoelens die me overspoelden toen ik het nieuws van je overlijden vernam.
We hadden mekaar het laatste decennium niet zo vaak meer gezien maar wanneer het dan toch eens gebeurde was het weerzien meestal kort maar bijzonder hartelijk. Onze tijd samen op DVZ was gespekt met ernst wanneer het moest en plezier waar het kon. We waren van hetzelfde gezegende liefdesjaar en dat schiep destijds een band. Hoe vaak hebben we niet gepraat, gelachen en ja, ook gezeverd…. over avontuurlijke reizen, over organisatorisch engagement, over relaties, over het leven tout court.
En ook al waren onze laatste ontmoetingen vaak (te) kort, ik zal ze koesteren en met een hemelsbrede glimlach aan terugdenken. Je was een warme mens, een aangename, joviale man. Een vat vol verrassingen maar deze zal ik liever niet komen.
Je zal gemist worden. Ik ga je missen.
Het ga je goed.
John, Caroline en kinderen.