Beste Carl,
Al enkele dagen loop ik te denken over wat ik hier ga neerschrijven. Geen gemakkelijke opdracht. Mijn oprechte deelneming aanbieden aan diegenen die je liefhadden, wil ik zeker doen. Daarnaast wil ik me ook tot jou richten en dank je wel zeggen.
Het leven zit raar in elkaar. Mensen kruisen elkaars pad en soms komen daar fijne herinneringen uit voort. Van onze schooltijd samen, weet ik niet meer zo veel… Waar ik dankbaar voor ben, zijn de fijne momenten – lees lunches met oeverloos gebabbel – tijdens onze ‘Zaventem-periode’. Het was toeval dat we elkaar daar tegen het lijf liepen. Alhoewel toeval bestaat niet. Twee rusteloze zielen, zoekende. Een klankbord voor elkaar.
Toen Valerie enkele maanden geleden een foto van jullie beide postte op Facebook, dacht ik nog ‘hoe tof zou het zijn om nog eens met Carl af te spreken’. Dat kan nu niet meer…
Waar je ook bent Carl, ik hoop dat het er goed is. Lieve groeten,
Anja